Gedichten met een vrije versvorm 2015

Zeilen

Zeilen kunnen ze als geen ander,
Ja ik heb het over de Nederlander.
Water is in overvloed,
En dat is hoe het moet.
De meren zaten vol met boten,
en dat was afgelopen zomer.
Met de wind in de haren,
naar het heldere water staren.
Varen op de Friese meren,
Is alles wat mijn hartje kon begeren.

Anomiempje geen achternaam, december 2015
15 jaar
De Meern

De kracht van kwetsbaarheid

Berlijn,
New York,
Parijs,
De aanslag

Zen
Faalangst

Onderzoeken en veranderen

Een goede raad

Een schitterend gebrek
De kracht van kwestbaarheid

Lucas Lemmens, december 2015
13 jaar, 2MVVB
St Godelieve Lennik
Lennik, België
top

diamant

Lopend door de straten
Regen als diamanten langs me heen
Passeren langs het standbeeld
Dat herinneringen oproept
Lucht die ruikt naar de regen
De warmte van de stad
Ik ben een diamant
Van de stad
Vallend naar beneden
Om vervolgens kapot te gaan
Mijn stad is als een diamant
Kostbaar
En zeldzaam

Fienie, november 2015
12 jaar
Sint-Niklaas

Parijs 13-11-2015

ik heb geen woorden
voor de doden
die gisteren nog aten

zwijg liever bij de vijver
waar ik eendjes brood voer
een vogeltje zijn pootje spalk

over gisteren wil ik niet schrijven
wel over vandaag
of de zon
die de bladeren beschijnt

ik wil het niet hebben
over de doden
en de verlaten straten

het zijn namen
die mijn herinneren
aan gisterenavond

Wijnand Raben, november 2015
51 jaar
top

kerst

kerstmis is toch dat feest met een boom vol met ballen van het stro tot de schapenstallen daar waar kineke ter wereld kwam en de wereldvrede ten harte nam kerstmis is toch dat feest van het samen zijn van lange koude nachten daar waa liefde is innovervloed dat deed iedereen toch zo goed

henk visser, november 2015
klas 1, hols
landgraaf

Goodbye

Goodbye my old times full of sorrow and pain.
Goodbye all my tears and cries.
Goodbye all the pain i camera trough.
Goodbye all your unfaithfullnes.
Goodbye all the pain u gave me.
Goodbye all the day's i remember how u have beaten me.
Goodbye all of your words that have broken me many times.

But the most important part.
Thank you for making me a strong and independent woman.
Thank you for making me free.
Thank you for giving me the oppertunity to runaway from you.
Thank you for letting me go faraway from u.
Thank you for all the good things and People i have now in my live.

Because of you're unbehavior and unfaithfullnes i have now the most beautifull men in my life. Who loves me more then anything in the World.
Who respect me, makes me special, Let me believe that i Am the most important person in his live and the only one that Will ever be.

His love made me forget u and all the sad memory's.
So goodbye my first and last mistake.

SJ 1989, november 2015
top

sitte

sitte blijfe ken ik nie je kun niet alles kenne aan stil sitte wen ik nie ik kan wel heel goe rennenik ga zo har als een speer over een meer en val dan over een peer en meer sitte sitte hou je mond zoef zoef daar ga ik en nu ben ik weg pik.

henk deter, oktober 2015
19 jaar, amsterdam

Authority

Too much authority
Destroys self sufficiency
Does away with nudity
Murders true sincerity
Only leaves dependency
No more originality
Or the pursuit of Beauty
Just a grey monotony
And a group mentality
Ending individuality
Who is scared of that? Me!
And so should everybody be
I'd rather have true anarchy
Then living with authority

Jack trades, september 2015
48 jaar, Breglovjana
top

Winter

Donzend ontbloot de jas mijn dampend
adem en vurig-vlammend-wangenrood.
Vlokjes verzwieren hun sprankelend-zuiver
sprei over het ijzig-bibberende veld,
versmelten waterig tot warrig-wild-gedachten.
Zienderogen, welk merkwaardig-mal mysterie,
verdwarreldwijnt het wankel-vluchtig voortbestaan.
Ontsteld-ontroerd blikken bomen met hun
koude kleed in de slaperig-smetteloze stilte,
volgen mijn voeten, een duizendste verhaal
in het oogverblindend winterwit.
In de verte luidt de kerk haar klokken
voor de mis; zing-slepend verstomt het ding-dong
tot geschiedenis. Dapper-stappend kraak
ik vooruit…en ik vraag me af hoe laat het is.

Mist

Het is al dagen stil;
zwijgend klinkt het klagen,
ik zie ogen onze leegte dragen,
in lucht, mistig-rillend kil.

Zal ik het echt wagen?
Mijn hand in het koekblik,
bedenkend opening en ogenblik,
kruimelt met onbehagen.

Bang vang ik het moment;
de krant verlaat zijn hand,
zijn blik dringt in mijn eenzaam ver-weg-land,
als in een vreemd filmfragment

volgt mijn cruciale vraag:
“Wat gaan wij doen?”

Hij trekt zijn schouders op
en antwoordt, spiedend over zijn bril:
“Ach… het leven is geen peulenschil.”

Hier of daar

Verweggistans en vurig stoeit
verrukking met verzoeking.

Verheerlijkend en kranig stoeit
verbinding met kentering.

Focussen op hier of daar,
balanceren tussen licht en zwaar.

Vervliegensvlug en vinnig stoeit
verwachting met verwarring.

Vermorzelend en innig stoeit
beslissing met beklemming.

Focussen op hier of daar,
balanceren tussen licht en zwaar.

Verwortelend en zinnig wijkt
ontroering voor voortduring.

Herinnerend en grillig kleurt
ontbering de beschouwing.

Focussen op hier of daar,
balanceren op een echt gevaar.

Harmonie

Am unverhüllten Himmelszelt,
unter unbeschwerten Sonnenstrahlen,

schwirren verrückt-verzückte Sommervögel,
unaufhaltsam fort.

Tschilp-tschilp-tschilp verfliegen sie
am leuchtend roten Horizont.

Übrig bleibt die Harmonie
und des Windes
Euphorie.

Frühlingswind

Da weht er,
federleicht und rein,

über wirre, wilde Wiesen,
über farbenfrohe Felder,
streicht er sanfte Sonnentage,

spielt mit Blumen, Bienen
und den Sinnen,

lässt Vögel noch vergnügter singen,
und froh Gedeihen heiterer klingen.

Zart füllt sein Hauch die helle Luft,
verführend-süß berührt sein Duft,

verlangend weht sein freudig Lachen,
lässt, alles, alles neu erwachen.

Nimm meine Hand

Komm, nimm meine Hand,
ich will mit Dir flirten
am stürmischen Strand,
wie sehnsüchtige Teenies,
leicht und frei.

Ich will mit Dir singen
in allen Klängen,
wie aufgeweckte Spatzen
auf dem Dach.

Komm, nimm meine Hand,
ich will mit Dir eins sein
im friedlichen Schlaf,
wie zwei zärtliche Herzen,
in der Nacht.

und wenn urplötzlich
Regen, schwer wie Blei,
tropf...tropf... unerbittlich
auf uns niedertropft,

dann halt ich Dich,
ich Dich
und Du mich,
Du mich
und ich Dich...

Kinderherz

Kinderherz
Im blühend-buntem Garten
hüpft ein Mädchen, klein,
ihr La-la-la im Sonnenschein.
Dann schallt ein Schrei:
"Komm sofort rein!"
Es tobt und grollt, will nicht vorbei,
ein Fürchten weht durchs holde Heim.
Die Tür fällt zu und Tränen tröpfeln
sanft in's Kissen,
des Kindes Herz schläft ein,...
ist längst zerrissen.
Es träumt es wäre nicht allein;
nein,...im blühend-buntem Garten
hüpft es, mit Mama fein,
ihr La-la-la im Sonnenschein.

Nog één keer…

Nu ik hier slenter
langs ons strand,
blootvoets
door warm en drassig zand,
ontdaan
door dolblij-klotsend-golven,
mis ik je ziltezachte zoen,
je strelend-liefdevolle stem.
Kon ik nog maar één keer
wandelen met jou,
nog één keer samen hand in hand,
ach, kon ik nog maar één keer
met je samen naar ons strand.

Tragiek

De klok ademt een trage tik,
bezwijkend aan het ogenblik.

Het huis, ineens zo vaal, valt stil,
beslist is het onwijs verschil.

De kamer was nog nooit zo groot,
de geest nog nooit zo zwaar als lood.

Dan klinkt er kerkmuziek van ver,
terwijl zonnestralen dwalen,
om je zachtjes aan te halen.

De wonderbaarlijk-symboliek,
omlijnt verbaasd de dramatiek.

Een hond doorblaft de zwijgzaamheid,
verstoort het wenende gezang,
breekt, al is het maar voor even,
het leed van zoveel levenslang.

Beduusd trek jij je overeind
je raapt je tranen op in schok
en buiten hangt de vlag halfstok.

Tijdloos

Ogen, lentelief en blauw,
stralen zuiverzacht,
dwalen onbezwaard,
oeverloos en vogelvrij.

Dagen vliegen, fleurig als vlinders,
maar uiteindelijk was het leven,
een potpourri van zon en regen.

Plots, verstilt in een ogenblik,
hoor ik afscheidsklanken klinken,

haar zwiert zilver door de wind
en ogen winterlief en blauw,
stralen zuiverzacht,
dwalen onbezwaard,
oeverloos en vogelvrij.

Volle maan

Oh, wat een mooie maan,
machtig bol en stralend rond,
zonder ogen, neus en mond.

Oh, wat een mooie maan,
met haar gouden pronkgepraal,
spreekt zij ieders moedertaal.

Oh, wat een mooie maan,
traag en zwaar schuift zij vooruit
en straks… dan valt mevrouw de maan,
dan rolt zij zonder kop en kont
over onze aardse grond.

Sylvia Schiechdel, augustus 2015
49 jaar, Alkmaar
top

Gordijn

Het gordijn voor mijn ogen
Motief van eigen ontwerp
Niet van echt te onderscheiden
Ogen zijn niet meer zo scherp
Zie ik in dat achter dit gordijn
echte mensen lopen
Zou ik zelf zo kunnen zijn?
Achter het gordijn op leven hopen

Jack Trades, juli 2015
48 jaar, Breglovjana

negeren

Ik weet dat je me niet ziet staan.
Je bent voor mij de sterren zelfs de maan.
Maar omdat je mij eigenlijk niet meer kent.
Weet ik niet meer wie je bent.
Je doet zo gemeen tegen mij dat ik niet meer weet wie je wil.
Ik praat wel ik ben niet stil.
Je kan me horen en zien dus dat is het probleem niet.
Zeg me eerlijk wat je ziet.
Zie je mij als je vriend of als helemaal niemand die niet bestaat en dood is.
Want ik wil zo niet verder omdat ik je zo erg mis.

nikki drenken, juni 2015
15 jaar, t
huygens college
top

ouderdom

In mijn hoofd ben ik
jonger en gezonder
dan mijn spiegelbeeld toont

Mia Jespers, juni 2015
70 jaar
Rotselaar

Het leven

Het leven is goed, als je iets doet,
Zodra je iets doet, wordt je beloond
voor je moed.
De aarde draait rond, maar het is er bond.
Soldaten vechten voor hun land, anders
staat het in brand,
Mensen liggen aan het strand
maar er is ook een arme kant

Umutcan Akgun, mei 2015
13 jaar, vwo
Maartenscollege, Haren
top

vriendschap

Er bestaat VRIENDSCHAP, dat is heel belangrijk in je leven
als je dat niet hebt dan ben je NIETS

Remko De Geyndt, mei 2015
13 jaar, 2Ab

Deurwaarder

De deurwaarder belt aan
Er moet worden betaald
Hoe er ook wordt gebaald
Ontkomen zal niet gaan

Wie in dit vak zijn vreugde zoekt
Oogst storm en wind en wordt vervloekt

Verguisd,geminacht en gehaat
Daar waar hij komt of waar hij gaat

Rien Faasse, april 2015
73 jaar
Castricum

top

het is stil

het is stil
maar voor wie kan luisteren
is die stilte vrijheid
optelsom
van verworven wijsheid

irene wagemaker, februari 2015
62 jaar

Schaapje slachten

Wat dacht je de klappen te vangen en dapper te wachten en vervolgens je kans te verkrachten was dat de gedachten dat was te verwachten jij maakt geen stappen laat me niet lachen ik hoef me niet eens ingespannen om dit schaapje te slachten

Calvin Draaisma, februari 2015
23 jaar, 4 Friese poort
AMSTERDAM
top

Vrije versvormgedichten uit de jaren 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 |

poëzie in beweging